İlk etkinliğimiz sinema oldu, "Köstebekgiller Perili Orman" filmine gittik. Gitmeden önce çok düşündüm, bu film uygun mu, sonuçta bir çizgi film değil, internette okuduğum yorumlar da çok olumlu değildi, Nehir sıkılır mı, korkar mı, kötü etkilenir mi fln derken hadi biraz daha beklesin sinemaya gitme fikri, bir çizgi film gelince götürürüm dedim. Ama yeğenim Naz gidip de filmi çok beğenince, ben de e hadi o zaman dedim. Annem de Nehir'in ilk sinemasında yanında olmak istedi ve biz 2 koca kadın bir bıdık şeklinde sinema salonunda yerimizi aldık.
Nehir'den büyük çocuklar da vardı, küçükler de. Kiminin elinde oyuncakları, kiminin elinde mısır, çubuk kraker vs... Konuşmalar, bağrışmalar gırla..Bazıları sakin sakin oturuyor, bazıları kalkmış dolanıyor. Filmi ayakta seyreden de var, bizimki gibi kucakta da. Anneler ya da eşlik edenler ellerinde telefonları vakit geçiriyor, işte böyle bir ortam :)
Nehir'e bilet alacaktım ama görevli kız 3 yaşından küçüklere bilet satmıyoruz diyince o da kucağımda izlemek zorunda kaldı, yer olsa yükseltici koyup oturtacaktım ama maşallah fulldu salon.
Karanlık olunca hiç korkmadı, araya kadar kucaktan kalkmadan oturdu, arada sorular sordu, kahkahalar attı, gözlerini ekrandan ayırmadı, öyle ki ona verdiğimiz çubuk krakeri bile uzun süre farketmedi, kitlendi kaldı :)
Ara olunca biraz etrafta koşuşturdu, sonra geldi gene uslu uslu filmi seyretti. Ben ara olunca çıkarız diye düşünüyordum ama hanfendi halinden memnundu. Son 15 dakika da biraz sıkılmıştı, ayağa kalkıp etrafı izledi. Bu arada yanımda oturan çocuk 4 yaşlarındaki çoook sıkılmıştı,anne uykum geldi, gidelim deyip duruyordu ama annesi kesinlikle gitmedi. Niye kalkıp gitmedi anlamış değilim, filmi çok sevdi herhalde! Annemin yanında oturan çocuk da sürekli Nehir'le konuşmaya çalıştı, Nehir'in söylediği bir laf karşısında da (ne dediğini hatırlayamadım şimdi) kızıma çok bilmiş dedi!
İkinci etkinliğimiz ise Naz'larla beraber gittiğimiz Pepee gösterisi oldu. Biletlerini taa Ekim ayında almıştım, önlerden olsun ki, görme sıkıntısı olmasın kuzucukların diye.
O zamandan beri Pepee gösterisini sayıklıyordu bizimki, hatta sokakta afişleri görünce de çok mutlu oluyor, arabayla giderken bile o afişi farkedip "Babaa babaaa Pepee gösterisine gidicez Naz'la" diyip duruyordu.
Nihayet beklenen Pazar geldi çattı. Bostancı Gösteri Merkezi'ndeki etkinlik gerçekten gördüğüm en kalabalık gösterilerden biriydi, hele çıkışta nerdeyse izdiham yaşandı. Nehir sinemadan çok daha şaşkındı, özellikle tepeden düşen konfetilere ve balonlara çok şaşırdı, konfetileri tek tek üstümden toplayıp beni temizlemeye çalıştı. Kafasını sürekli yukarı kaldırıp bişiler düşecek mi diye bekledi. Gösteri ağırlıklı olarak şarkılardan oluşuyor, bizimki bildiği şarkıları bile söylemedi ama, genelde izlemekle yetindi, ara sıra tempo tuttu. Sonlara doğru ise Naz'la ayaklandılar, ufacık bir boşlukta tepindiler, kurtlarını döktüler :)
Hazır aktivitelere başlamışken durmak olmaz, en kısa zamanda götürmeyi planladığım bir Canım Kardeşim gösterisi bir de Kırmızı Başlıklı Kız tiyatrosu var. Bizi izlemeye devam edin :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder