28 Temmuz 2015 Salı

Bir Bez Bırakma Hikayesi

Uzuuun bir aradan sonra tekrar merhaba!  Tatile gittik, geldik, hastalıklar geçirdik, iyileştik...derken Temmuz 'un sonuna gelmişiz bile. 

Gelelim en önemli gelişmemize: Bolyanak artık bezsiz!  

Şimdiden söyleyeyim, bu yazı bol miktarda "çiş" ve "kaka" kelimeleri içerir, ne de olsa bir bez bırakma hikayesi anlatacağım :)) 

Efendim hep diyordum, Temmuz gelsin, tatile gidelim, artık alıştırıcam bir şekilde tuvalete diye. Yine de kendimi tutamadım, tatile gitmeden 5 gün önce çıkardım Nehir'in bezini, başladım maratona. Bizimki yine inat, ilk 2 gün ne lazımlığa ne tuvalete yapmak istemedi. Yok adaptörü canını acıtıyormuş, lazımlığı rahat değilmiş.. böyle bahaneler sundu bize. Dedim o zaman, hadi gel sana gidip yeni adaptör ve lazımlık alalım, sen seç, o zaman oturacak mısın, tamam dedi bizimki. Biz de gittik el ele, müzikli bir lazımlık ve adaptör alıp döndük evimize. Ve Bolyanak hanım eve gelince yaptı çişini yeni adaptörüyle tuvalete :) 

Ertesi gün sabah uyanınca çıkardım bezini ve günümüzün çoğunu tuvalette geçirdik. İlk başta çişim geldi dedi ama tuvalete gidene kadar çişini yapmıştı. Sonra 5 dakikada bir çişim geldi demeye başladı, gidip gidip tuvalete oturdu, yokmuş dedi kalktı. Bazen azcık çiş yaptı, dedim bak çok az yaptın, biraz daha vardır belki? yok kalkıcam dedi.  5 dakika geçiyor, hoop biz yine tuvalette. 2.gün de hemen hemen aynı şekilde geçti. Arada bir iki kere minicik külotuna kaçırdı. 3.gün artık daha iyiydi, hiç çiş kaçırmadı. Ama geceleri bezlemeye devam ettim.

Kaka olayı daha zor oldu, bir süre tuttu, sonra karnı çok ağrıyınca ikna oldu, tuvalette otururken"anne bez bağla, bezime yapmak istiyorum" diye tutturdu ama ağlarken bir anda kakasını yaptı, sonra göz yaşları içinde kakasını tuvalete yapma hediyesiyle oynadı :) 

Tatile gidince de bizim evimiz olmadığı için gece bez takmaya devam ettim. Çiş konusunda problem yoktu, ama kakası gelince tuvalete oturuyor, 1 dakika sonra yokmuş deyip kalkıyordu. Oturmaya tahammülü yok yani. Sonra tabi yapmadığı için biraz sonra gene tuvaletteyiz. Böyle böyle yarım saat içinde 5-6 kere tuvalete oturtup kaldırdığımı bilirim. Bir keresinde kaza da yaşadık, artık ne kadar çok kakası geldiyse tutamadı ve altına kaçırdı. Ondan sonra tuvalette biraz daha fazla oturmaya başladı. 

Yaklaşık 10 gündür evdeyiz, eve döndüğümüzden beri gece bezini de bıraktık. Yatmadan önce çişini yapıyor, ilk bir kaç gün gece yarısı tuvalete kaldırdık ama yapmadı, uykusu bölündüğü için de çok ağladı, o yüzden kaldırmadık vazgeçtik, zaten tatilde de gece çişini yapıp yatarsa sabah bezi kuru kalkıyordu, şimdi de sabah kalkınca anne çişim geldi diyor, koş koş koşş şeklinde tuvalete gidiyoruz. 
Kaka için hala çoook rahat yapıyor diyemeyeceğim, yine bir 2-3 seans tuvalete oturup kalkıyor, ondan sonra anca yapıyor ama en azından bez lafını etmiyor. 

Dışarısı için de hijyenik tuvalet kağıtlarından attım çantama bir paket. Çok rahat oldu, eğer gittiğimiz tuvalette yoksa hemen seriyorum, Nehir'i tutup oturtuyorum. Özellikle bazı alışveriş merkezlerindeki çocuk tuvaletleri ve çocuk lavabolarını çok sevdi, tuvalete giderken hemen soruyor çocuk tuvaleti var mı diye, keşke her yerde olsa...

Bu arada müzikli lazımlığımız da tertemiz bir şekilde duruyor, alırken boşuna aldığımızı biliyordum ama çocuğun şevkini kırmayalım dedim, sonuçta lazımlıktansa tuvalete yapması daha iyi bence. 

İşte böyle, bir bez bırakma hikayesinin sonuna geldik;  2.5 yaş itibariyle Nehir tuvalet eğitimini tamamladı, o zaman napıyoruz, hep beraber şarkımızı söylüyoruz: çişimiz tuvalete, kakamız tuvalete, artık kimse yapmıcak, altındaki beze, bezleri attık, külotlar giydik, artık hepimiz tuvaleti öğrendik :)